Φωτοβολίδα

Τι είναι το τραγούδι για κάποιον που γράφει για πρώτη φορά;Κάτι σαν νόημα με τα μάτια,σαν γκριμάτσα και σαν υπονοούμενο.Έτσι αισθάνεσαι όταν γράφεις το πρώτο σου τραγούδι.Σου ΄ρχεται μια μελωδία μαγική,βάζεις τα πρώτα λόγια και κολλάς…δεν ξέρεις τη συνέχεια,ξετυλίγεις τότε τον μεγάλο πάπυρο της ζωής σου,πας όσο πιο πίσω γίνεται,ξαναθυμάσαι λεπτομέρειες μα δεν σου λένε τίποτα και πας μπροστά,διαβάζεις τα μελλούμενα,τρομάζεις,αγαλιάζεις,χαίρεσαι και λυπάσαι,τα προσαρμόζεις όλα αυτά πάνω στη μελωδία που θέλει και συνέχεια.Τότε μια ξένη μελωδία σου ΄ρχεται μα δεν το ξέρεις απ τη πρώτη στιγμή.Της βάζεις τα καινούρια λόγια και τότε αυτή γίνεται δικιά σου.Ως δια μαγείας φτιάχνεις την πρώτη σου συλλαβή,σε πλημμυρίζει ανείπωτη χαρά που έστω και κουτσά-στραβά κατάφερες να βγεις επιτέλους απ΄ την αιώνια σιωπή σου,να μιλήσεις με τον έξω κόσμο.Πέφτεις να κοιμηθείς κατάκοπος μα ευτυχισμένος και βλέπεις στον ύπνο σου μια γιορτή.Είσαι σ΄ ένα πανυγήρι;Στο προαύλιο μιας εκκλησίας την ανάσταση;Ξυπνάς το πρωί και δεν θυμάσαι ακριβώς μια λέξη που άκουγες στον ύπνο σου.Ξαναπαίζεις το χθεσινό τραγούδι που εξακολουθεί να σ΄ αρέσει."Το πέτυχα, το πέτυχα, αρχίζω να τ΄ αγαπάω"μονολογείς και θες να το εμπλουτίσεις να πάρει κάτι απ΄ τη χαρά της γιορτής που έβλεπες στον ύπνο σου,να έχει κάτι απ το υλικό των ονείρων για να τα ακούν να ονειρεύονται κι οι άλλοι μα ακόμα δεν θυμήθηκες τη λέξη ώσπου ξαφνικά σου ΄ρχεται στο στόμα.Όχι, δε την θυμήθηκες,σου ΄ρθε από μόνη της…